martes, 31 de octubre de 2006

nada especial

Un día como otro cualquiera, el mismo camino, el mismo trabajo, la misma gente... un día tras otro, todos comienzan a parecerse... salvo por pequeñas cosas, pequeñas cosas que hacen que se puedan distinguir unos de otros. Y de repente, una canción que en estos momentos es significativa...

Los ojos en el infinito
que no quisiera recordar.
Ahora ya me da lo mismo
una podrida decisión.
Sigue cantando despacito
p´a quien te quira oír.


Ahí se quedo eso, en un si pudiera un no quisiste, una maldita confusión. Un llanto por lo que perdiste, unas risas en el bar. Nada especial...

lunes, 30 de octubre de 2006

Dime loca...

pero no sé porque estoy feliz y calmada. Bueno, hasta que me acuerdo del fantástico curro que tengo y de lo bien que nos tratan... hoy sólo hemos venido a currar las tres pringadas del lugar, úsease, nosotras!!! Pero vamos a cambiar de tema, que yo se supone que estaba feliz, muy feliz...

Y aún no encuentro razón alguna, y eso que lo he estado pensando este fin de semana. Aunque, para ser sinceros, me he dedicado más tiempo a disfrutar de tiempo libre, que a pensar en lo que me pasa por la cabeza. Quizá esto tenga algo que ver, porque últimamente me pasaba el tiempo libre pensando en lo que me pasaba y no en disfrutar.

Pos nà, a disfrutaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaar!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

sábado, 28 de octubre de 2006

Tú no puedes volver atrás porque la vida ya te empuja como un aullido interminable. (Goytisolo)

Soy una ilusa, una soñadora, una utópica... y una cabezota. Vivo en un caos, en un completo desastre. Creo que ya no siento nada... ni dolor, ni alegría, ni inseguridad: nada. He perdido la ilusión, las ganas de hacer cosas, de saber, de disfrutar. Siempre me pongo al borde de lo peor, en la parte negativa.

Hace ya tiempo que miro el abismo al que poco a poco he dirigido mi vida. Falta poco para caer en él, sólo unos pocos pasos más para volverme irracional, para perderlo todo. Ayer te hubiera dicho que me daba igual sumirme en el abismo, que no tengo nada que perder, ni a nadie a quien le importaría.

Hoy me niego a seguir hacia el abismo. Me niego a caer en él y en el olvido. He decidido a plantarle cara, aún hay muchas cosas por ver y personas a las que les importo (eso espero).

viernes, 27 de octubre de 2006

Supongo que hay gente tiene peores semanas y que lo pasa peor que yo y tiene problemas importantes. Y, a pesar de que dicen que soy una persona muy empática y sensible, lo siento, pero esta semana he sido bastante egoísta y me he estado mirando el ombligo y regodéandome en mis "problemas".

Y nada, he llegado a la conclusión de que soy masoquista y tengo la autoestima por los suelos, mejor dicho yo la tiro por los suelos, porque parece ser que, si no estoy depre, no soy persona y me dejo y me pongo apática, etc... para que luego digan que soy la felicidad en persona... pero bueno, que se le va a hacer.

Aparte de mi cabreo monumental con el mundo y con la gente que vive en él. Que ya vuelvo a estar en plan, "a nadie le importo", ¡¡¡¡¡¡qué insoportable me pongo cuando necesito atención!!!!!!!!

Bueno, que como si no me putean, no pongo la directa y no levanto cabeza... así que a volver a ser fuertes, que ahora toca movida fuerte... agárrense que vienen curvas!!!!!!!

Aps, y hoy voy a volver a ser de lo más masoquista... porque sé que me voy a volver a hacer el tonto y no pasará nada... ¿y qué le voy a hacer yo?

jueves, 19 de octubre de 2006

ja se que fa temps que no escric, però entre els problemes lumbars i que no sabia que cony escriure... de totes formes, ne tinc 2 posts al forn per quan estiga inspirada.

Ho sentisc, però a mi m'agrada fer les coses bé i amb el cor ;)

piccolo pensiero

Después de soportar unos cuantos días de lluvia bajo un tejado de uralita, de estar yo puteada con el lumbago y de aguantar continuas sorpresas en el curro, hoy hemos disfrutado de una pequeña maravilla de la naturaleza.

Ha sido unos pocos minutos, al salir del pabellón que tenemos por lugar de trabajo, el cielo un poco nublado, las nubes tintadas de amarillo-dorado, y al frente un maravilloso arco iris...

Hay pocas cosas tan bellas y maravillosas en el mundo que se puedan disfrutar de forma gratuita...